" เพราะเพื่อนเอาไม่อยู่ เราจึงมีโอกาสได้ไป "การเดินทางครั้งนี้เกิดขึ้นช่วงปลายเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 2009 (22-27) เมื่อถูกมอบหมายจากผู้บังคับบัญชาให้ไปแก้ปัญหาให้กับลูกค้า(แท่นเจาะน้ำมัน) ซึ่งทำการขุดเจาะน้ำมันอยู่บริเวณอ่าวเปอร์เซีย ซึ่งใกล้ๆกับรอยต่อระหว่างน่านน้ำของกาตาร์ อิหร่าน และอาหรับอิมิเรตส์ (บริเวณวงกลมสีแดงดังรูป)
โดยปกติแล้วบริษัทที่ทำงานอยู่เขาจะแบ่งโซนกับดูแลลูกค้า ประเทศกาตาร์ถือว่าเป็นโซนตะวันออกกลาง บริษัทจะมีออฟฟิศที่เป็นศูนย์กลางอยู่ที่ดูไบ ประเทศอาหรับอิมิเรตส์ ส่วนออฟฟิศที่สิงคโปร์จะเป็นฮับที่ทำการดูแลลูกค้าอยู่ในแถบอาเซียน + ประเทศในโซนโอเชียเนีย
"โอเชียเนีย Oceania" คือกลุ่มประเทศและหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก เช่น ประเทศออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ปาปัวนิวกีนี และหมู่เกาะโพลินีเซีย+ไมโครนีเซีย
ทำไมจึงต้องบินมาทำงานข้ามเขต?
บางท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมจึงต้องบินมาทำงานข้ามเขต เพราะที่ดูไบก็มีหน่วยงานที่ทำหน้าที่ดูแลและเซอร์วิซลูกค้าอยู่แล้ว => คำตอบก็คือ ก็เพราะเพือนๆ เอาไม่อยู่ครับท่าน
เหตุผลก็คือลูกค้ามีปัญหาซึ่งแก้ไม่ตกมา 3 สัปดาห์กว่าแล้ว และได้เปลี่ยนเอ็นจิเนียร์ไปแล้ว 3 คน รวมถึงได้เปลี่ยนอะไหล่ไปหลายรายการ หรือกล่าวได้ว่าอะไหล่ที่ใช้เกือบทุกชิ้นก็แทบจะเป็นของใหม่หมด แต่ปัญหาก็ยังไม่จบ
แล้วทำไมผมจึงถูกคัดเลือกส่งเข้าประกวดละ?
มันอาจเป็นเพราะวาสนาของผมที่จะได้มีโอกาสมาสูดอากาศที่โดฮา เนื่องจากอุปกรณ์ตัวที่มีปัญหานี้มันบังเอิญตรงกับความสามารถเฉพาะที่มีอยู่ มันจึงทำให้ผมได้การรับเลือกถูกส่งเข้าประกวดจากเจ้านาย
แล้วแก้ปัญหาได้ไหม ?
เมื่อบินไปถึงแท่นเจาะน้ำมัน (ซึ่งลอยลำอยู่กลางอ่าวเปอร์เซีย) และหลังจากได้พบปะกับผู้บริหารและได้พูดคุยเจ้าหน้าที่ฝ่ายวิศวกรรมแล้ว ก็ทำเอาเสือน้อยถึงกับอึ้ง
เพราะคำบรรยายสรุปที่ได้รับฟังนั้นทำเอาผมถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เนื่องจากช่วงที่ผ่านมานั้น อะไหล่แต่ละชิ้นที่คาดว่าน่าจะเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาได้ถูกนำเปลี่ยนเพื่อทดลองมาแล้วเกีอบทั้งหมด
และเมื่อได้เห็นอุปกรณ์ด้วยสายตาก็ทำเอาเผมถึงกับงงตามไปกับพวกมัน พร้อมกับพรึมพรำในใจแบบไม่มั่นใจว่า " อาการหนักเช่นนี้แล้วตรูจะเอาอยู่หรือนี่ " ก่อนมาอุตสาห์ดีใจและหวังว่าจะได้มาทำงานไปเที่ยวไป แต่สุดท้ายเจอกระดูกเต็มขัดมันเลยทีเดียว
แต่อย่างไรก็ตาม " ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่น " ดูเหมือนจะเป็นจริง .... หลังจากค่อยๆลูบๆคลำๆและทำการตรวจเช็คอยู่ประมาณสองวัน ... ทุกอย่างก็จบด้วยดี Happy Ending ... ผมสามารถแก้ปัญหาและปิดจ๊อบได้และได้รับการสวมกอดจากลูกค้าด้วยความอบอุ่น
*** แต่เสียดายคนที่มาสวมกอดดันไม่ใช่สาวๆ แต่กลับเป็นอินเดียร่างโตๆ ผิวคล้ำๆ หนวดเข้มดกดำ... 555.. ซึ่งต้องบอกว่า "กรำของไอ้ทิดมัน ""
 |
| การเดินทางไปกาตาร์ .... เริ่มบินจากสิงคโปร์ไปที่สนามบินสุวรรณภูมิ และทำการเปลี่ยนเครื่องเพื่อบินต่อไปยังกาตาร์ แล้วบินต่อด้วยเฮลิคอปเตอร์ไปลงแท่นเจาะน้ำมันกลางอ่าวเปอร์เซีย ในวัดถัดไป |
สำหรับภาพถ่ายเก็บตกเมืองโดฮา โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ
No comments:
Post a Comment